Veel stage en avontuur
Blijf op de hoogte en volg Nuray
25 April 2014 | Indonesië, Semarang
Hallo allemaal,
Weer een nieuw verslag vanuit Indonesië. Weer een weekje op de spoedeisende hulp (SEH). Het kan op de afdeling soms rustig zijn maar het personeel is erg leuk en ze spreken goed Engels.
We hebben de afgelopen week veel gezien op stage. Er was maandag bijvoorbeeld een patiënt met een hoge suiker gehalte en verder niet behandeld werd omdat de intensive care (IC) afdeling vol zat waardoor de patiënt overgeplaatst zou worden naar een andere ziekenhuis. Dit vonden wij bizar! Tenslotte had de patiënt medicatie nodig om de suiker gehalte omlaag te krijgen. Maarja blijbaar gaat het hier anders dan in Nederland..
Maandag ben ik met de ambulance meegegaan om een patiënt over te plaatsen naar een andere ziekenhuis. Omdat de IC afdeling vol zat. De ambulance had de sirenes aan maar hier gaat niemand aan de kant. Snap de nut daarom ook niet van de sirenes haha. Laatst in een café vertelde ik aan locals hoe het gaat bij ons als de sirenes van een ambulance afgaan en ze lachten me vierkant uit. Hahaha Wat een wereld van een verschil.
De arts vertelde dat de ambulances hier alleen rijden als een patiënt overgeplaatst moet worden. De dag daarna ging Danique iemand ophalen. Dit keer wel bij iemand thuis. Dus het kan toch wel..
Toen ze eenmaal terug kwam en ze uit de ambulance stapte vroeg ik wat ze had meegenomen. Ze antwoorde met: wat niet…. Uiteindelijk ging de grote deur van de ambulance open en er kwam me toch een lucht uit! Volgens Danique was het huisje echt heel primitief en er liepen allemaal katten binnen. Als je naar de familie keek leken het wel rijke mensen. Maar dat is dus helemaal niet zo! De man had een gebroken been en was er vorige week aan geopereerd omdat hij geen geld meer had om te verblijven in het ziekenhuis koos hij ervoor om thuis te revalideren. Dit liep helemaal uit de hand! De patiënt had erg veel pijn en werd gekatheteriseerd zonder verdoving. Dit deed dus nog meer pijn!!
Jannik heeft al veel gedaan de afgelopen week zoals hechten, katheterisatie en een infuus ingebracht. Ik wacht nog even af omdat ik het nog niet echt durf. Het is tenslotte wel een mens. We hebben ook nog in de ochtend een wond gehecht zien worden waarbij de vingertop eraf lag van een kind. Lekker zo vroeg in de ochtend!
Na stage gingen we naar huis en waren we druk bezig met ons verslag voor unit 1. Woensdag was de verjaardag van Jannik. In de avond zeiden we tegen hem dat we allemaal eten wilden laten bezorgen door de mac donalds. Ja ja dat kan hier dus ook:p. Toen we dat aan Jannik zeiden keek hij ons raar aan een ging maar akkoord. Na een tijdje hebben we verteld dat we natuurlijk geen eten zouden laten bezorgen op zijn verjaardag maar dat we gaan uiteten. We hebben ergens iets Hollands gegeten. Daarna gingen we naar de E-plaza wat drinken. Klokslag 12 uur kwam de kleurrijke cake die we hadden geregeld voor Jannik. Hij was erg verrast en vond het erg leuk. Vervolgens zijn we in een club uit gegaan. Het was rustig maar de muziek was erg goed. We hebben ons in ieder geval vermaakt.
Donderdag ging Jannik alleen naar Yogyakarta en de rest bleef in Semarang om aan het verslag te werken. Vrijdag gingen ik, Anne, Boukje en Eline ook naar Yogyakarta. Danique wilde liever een weekendje thuis blijven. We wilden de bus van 12 uur pakken maar die hadden we al gemist. Dan maar 1 uur proberen die hadden we ook weer gemist omdat we net 1 minuut te laat waren. Konden we pas een ticket krijgen van half 4!! Gelukkig is daar tegenover een shopping mall. We hebben ons in de shopping mall maar vermaakt. We kwamen gaat aan in Yogyakarta omdat we dachten dat de reis maar 2 uur duurde ipv 4 uur. Aangekomen in het hostel wachtte Jannik ons op. In de avond gingen we uit omdat klokslag 12 uur Eline jarig was. We hebben voor Eline geregeld dat ze werd omgeroepen en later hebben we nog een drankje gekocht met vuur en al… Het zag er in ieder geval leuk uit. Later werd ze nog op het podium geroepen en kreeg ze van de eigenaar een aantal shotjes aangeboden. Na zoveel alcohol kon dit natuurlijk ook niet goed gaan. Het was een gezellige club maar na een tijdje moesten we echt naar huis want we moesten over 3 uurtjes alweer op omdat we een tour voor de volgende dag hadden geboekt. Toen de wekker ging leek het net of we op kamp waren hahahah!! Eenmaal klaar voor vertrek gingen we met onze prive chauffeur naar Borobudur. Dit is echt een heeeeeele mooie tempel met heel veel zon en heel veel bezoekers. Het was echt mega druk en iedereen maar dan ook iedereen wilde met ons op de foto!! Op een gegeven moment weigerde we gewoon om op de foto te gaan. We waren inmiddels verbrand en uitgedroogd! We gingen weer naar beneden en iedereen probeerde wat te verkopen. We hebben een fles cola in 1 slok opgedronken. Eenmaal aankomen bij de auto gingen we naar een vulkaan. Onderweg reden we een scooter aan.. We schrokken ons een hoedje!! En onze chauffeur stapte niet eens uit om te kijken hoe het met hem ging of om te kijken of zijn auto schade had. Hij deed er heel nuchter over! Maar goed ik en Anne sliepen weer verder totdat we harde knallen hoorde!! We dachten dit is het einde! Een kettingbotsing dacht ik… Ik keek naar achter en zag allemaal onderdelen van de auto vliegen. Toen we eenmaal stil stonden, stond de auto scheef! Toen wisten we wat het was.. een klapband! De chauffeur wilde met ons erin, oversteken! Dat dachten we dus niet.. We hebben een aantal keer herhaald dat we eruit wilden. Uiteindelijk liet hij ons er maar uit. Daar stonden we dan langs de kant. Begon het ook nog is te regenen! Na een tijdje deed iemand de deur open en mochten we binnen zitten. Er kwam na een half uur een nieuwe auto en we konden weer verder richting de vulkaan. Daar gingen we met een jeep tour naar dorpjes dat door een uitbarsting in 2010 is verlaten. We hebben spulletjes gezien van de mensen dat onder de as zat en onder de stenen voelden het nog heel warm aan van de lava van 4 jaar terug. Het was wel een grote temperatuur verschil we gingen van 40 graden naar 8 graden in onze korte broekjes en topjes hahah!! Na de jeeptour waar we enorm hebben gelachen omdat we met 4 meiden achter in zaten en enorme bochten en heuvels zijn afgegaan. Hierna gingen we bevroren en bekaf naar onze hostel. Zondag gingen we naar een strand 1,5 uur van het hostel vandaan. De strand zag er verschrikkelijk uit maar de zon was vel. De anderen waren een kreeft geworden ik had alleen mijn schouders verbrand. Ook op het strand wilden weer iedereen met ons op de foto.
Maandag gingen we met Aris naar een school voor verpleegkundigen. Het was nationale vrouwendag. Daarom hadden alle meisjes traditionele kleding aan en moesten alle mannen koken voor de vrouwen. Uiteraard hebben we ook hier fotosessies gehad. We mogen hier nog een keer komen om een les te volgen en om te zien hoe de diploma uitreiking hier gaat.
Dinsdag ging ik voor het eerst stage lopen op de intensive care. Het is een afdeling met 6 bedden en nog 1 in de isolatiekamer. In de ochtend gaan alle verpleegkundigen en de verantwoordelijke artsen langs alle patiënten om de problemen met elkaar te bespreken. De hoofd arts van de intensieve care spreekt goed Engels en we hebben hem al veel kunnen vragen over het ziekenhuis. Hij is wel erg veel bezig met hoe het in Nederland gaat en dat we daar rijk zijn en hier zijn de mensen dan arm. De ziekenhuizen hebben 3 klassen. Klasse A Ziekenhuizen kunnen alle complexe ziektes behandelen. Klasse C juist weer niet. Het Panti Wilasa Citarum ziekenhuis is een C klasse ziekenhuis. De A klasse ziekenhuizen zijn altijd heel erg druk. Ik wil dus zeker nog wel een keer een A klasse ziekenhuis zien. In een A klasse ziekenhuis kunnen ze bijvoorbeeld echo’s maken, dotteren of een bypass plaatsen. In een C klasse ziekenhuis behandelen ze een patiënt met hartklachten alleen met bloedverdunners. In acute situaties zal de patiënt het daarom niet redden.
Maandag is er iemand op de afdeling overleden. De patiënt was al een tijdje hersendood. Dit moet door 3 artsen vastgesteld worden. Nadat de stekkers uitgetrokken waren mocht ik de patiënt samen met Jannik en nog een begeleider wassen. Tijdens het wassen maakten de verpleegkundige grapjes. Na ongeveer 2 uur brachten we hem naar het mortuarium. De patiënt werd op een wasbak gelegd waar het ook helemaal niet koel was. Wel heel apart allemaal.
Dinsdag was het erg rustige op de afdeling. Totdat er een patiënt al haar kabels eruit trok. Iedereen incl. wij waren bezig met onze telefoontjes. Totdat de piepjes veranderde hoorde we 1 verpleegkundige zeggen oh my god! En ze rende allemaal naar de patiënt toe. Tijdens het aansluiten van de apparatuur knapte er zak met water. Het water ging alle kanten op! Fijn dat kon er ook nog bij. Uiteindelijk wel allemaal opgelost. Maar dat was wel even omschakelen van niks doen naar actie haha.
Woensdag kwam er een nieuw patiënt op de afdeling met de syndroom van Steven Johnsen. De patiënt had en hoge suiker gehalte en vlekken over de hele lichaam. Dit zag er erg pijnlijk uit. Het is een zeldzame ziekte dus we hebben geluk dat we het hebben gezien.
De afdeling is verder heeel erg rustig dus we hebben geregeld dat we volgende week op de SEH stage mogen lopen. Toch wel fijn als we met iemand kunnen communiceren.
Donderdag avond ging ik met Anne naar de pizzahut en daarna gingen we naar een huis met duizend deuren. We hebben al veel verhalen gehoord over het huis. Zoals geesten die er erg actief zijn. We gingen er in de avond naar toe. Het was op een gegeven moment zo eng dat we ons aansloten bij een gids die ons door het huis begeleiden. Hij bracht ons naar de zolder en vroeg ons heel serieus of we 1 van de geesten wilden ontmoeten. Dit moest dan wel 1 op 1. Ik antwoorde gelijk met “nee” en wilde eigenlijk naar beneden want op de fototoestel zagen we allemaal rare dingen. Uiteindelijk waren we klaar en wilden we naar huis. We kwamen nog een Hollandse bakkerij tegen waar we even 5 minuten voor sluitingstijd naar binnen gingen. Eenmaal binnen konden we weer niet naar buiten. Het personeel wilde met ons op de foto. Zelfs de beveiliger gaf een paar keer aan dat het sluitingstijd was hahaha. Hier kan ook echt alles!
Toen we in de taxi zaten onderweg naar huis zagen we een enge vrouw ons kant oplopen. We hebben heel hard in de taxi geschreeuwd. We moesten nog steeds aan de geesten denken natuurlijk hahaha. De taxichauffeur kwam ook niet meer bij van het lachen.. Toen we net wegreden keek ik nog achterom en de vrouw deed allemaal rare gebaren naar mij. Heeel vreemd. Maar we moesten er nog wel heel hard om lachen!
Vrijdag ging ik in de middag met Anne naar de grootste moskee van Zuid-Oost Azië. We hadden netjes hoofddoeken omgedaan en de mensen daar stonden verbaasd te kijken dat er ook moslims waren in Nederland haha.
Nou het heeft weer een tijdje geduurd maar probeer voortaan wel eerder een verhaaltje te plaatsen want dit is wel mega lang verhaal haha.. Sorryy!
Ik wens jullie nog een fijne Koningsdag
PS: Ik stel me voortaan voor als Lorde.. De mensen zijn hier erg fan van haar en iedereen denkt dat ik dat ben haha.. Dus ik doe natuurlijk leuk mee.. Door zoveel foto's krijg ik wel last van mijn kaken van het lachen.
Weer een nieuw verslag vanuit Indonesië. Weer een weekje op de spoedeisende hulp (SEH). Het kan op de afdeling soms rustig zijn maar het personeel is erg leuk en ze spreken goed Engels.
We hebben de afgelopen week veel gezien op stage. Er was maandag bijvoorbeeld een patiënt met een hoge suiker gehalte en verder niet behandeld werd omdat de intensive care (IC) afdeling vol zat waardoor de patiënt overgeplaatst zou worden naar een andere ziekenhuis. Dit vonden wij bizar! Tenslotte had de patiënt medicatie nodig om de suiker gehalte omlaag te krijgen. Maarja blijbaar gaat het hier anders dan in Nederland..
Maandag ben ik met de ambulance meegegaan om een patiënt over te plaatsen naar een andere ziekenhuis. Omdat de IC afdeling vol zat. De ambulance had de sirenes aan maar hier gaat niemand aan de kant. Snap de nut daarom ook niet van de sirenes haha. Laatst in een café vertelde ik aan locals hoe het gaat bij ons als de sirenes van een ambulance afgaan en ze lachten me vierkant uit. Hahaha Wat een wereld van een verschil.
De arts vertelde dat de ambulances hier alleen rijden als een patiënt overgeplaatst moet worden. De dag daarna ging Danique iemand ophalen. Dit keer wel bij iemand thuis. Dus het kan toch wel..
Toen ze eenmaal terug kwam en ze uit de ambulance stapte vroeg ik wat ze had meegenomen. Ze antwoorde met: wat niet…. Uiteindelijk ging de grote deur van de ambulance open en er kwam me toch een lucht uit! Volgens Danique was het huisje echt heel primitief en er liepen allemaal katten binnen. Als je naar de familie keek leken het wel rijke mensen. Maar dat is dus helemaal niet zo! De man had een gebroken been en was er vorige week aan geopereerd omdat hij geen geld meer had om te verblijven in het ziekenhuis koos hij ervoor om thuis te revalideren. Dit liep helemaal uit de hand! De patiënt had erg veel pijn en werd gekatheteriseerd zonder verdoving. Dit deed dus nog meer pijn!!
Jannik heeft al veel gedaan de afgelopen week zoals hechten, katheterisatie en een infuus ingebracht. Ik wacht nog even af omdat ik het nog niet echt durf. Het is tenslotte wel een mens. We hebben ook nog in de ochtend een wond gehecht zien worden waarbij de vingertop eraf lag van een kind. Lekker zo vroeg in de ochtend!
Na stage gingen we naar huis en waren we druk bezig met ons verslag voor unit 1. Woensdag was de verjaardag van Jannik. In de avond zeiden we tegen hem dat we allemaal eten wilden laten bezorgen door de mac donalds. Ja ja dat kan hier dus ook:p. Toen we dat aan Jannik zeiden keek hij ons raar aan een ging maar akkoord. Na een tijdje hebben we verteld dat we natuurlijk geen eten zouden laten bezorgen op zijn verjaardag maar dat we gaan uiteten. We hebben ergens iets Hollands gegeten. Daarna gingen we naar de E-plaza wat drinken. Klokslag 12 uur kwam de kleurrijke cake die we hadden geregeld voor Jannik. Hij was erg verrast en vond het erg leuk. Vervolgens zijn we in een club uit gegaan. Het was rustig maar de muziek was erg goed. We hebben ons in ieder geval vermaakt.
Donderdag ging Jannik alleen naar Yogyakarta en de rest bleef in Semarang om aan het verslag te werken. Vrijdag gingen ik, Anne, Boukje en Eline ook naar Yogyakarta. Danique wilde liever een weekendje thuis blijven. We wilden de bus van 12 uur pakken maar die hadden we al gemist. Dan maar 1 uur proberen die hadden we ook weer gemist omdat we net 1 minuut te laat waren. Konden we pas een ticket krijgen van half 4!! Gelukkig is daar tegenover een shopping mall. We hebben ons in de shopping mall maar vermaakt. We kwamen gaat aan in Yogyakarta omdat we dachten dat de reis maar 2 uur duurde ipv 4 uur. Aangekomen in het hostel wachtte Jannik ons op. In de avond gingen we uit omdat klokslag 12 uur Eline jarig was. We hebben voor Eline geregeld dat ze werd omgeroepen en later hebben we nog een drankje gekocht met vuur en al… Het zag er in ieder geval leuk uit. Later werd ze nog op het podium geroepen en kreeg ze van de eigenaar een aantal shotjes aangeboden. Na zoveel alcohol kon dit natuurlijk ook niet goed gaan. Het was een gezellige club maar na een tijdje moesten we echt naar huis want we moesten over 3 uurtjes alweer op omdat we een tour voor de volgende dag hadden geboekt. Toen de wekker ging leek het net of we op kamp waren hahahah!! Eenmaal klaar voor vertrek gingen we met onze prive chauffeur naar Borobudur. Dit is echt een heeeeeele mooie tempel met heel veel zon en heel veel bezoekers. Het was echt mega druk en iedereen maar dan ook iedereen wilde met ons op de foto!! Op een gegeven moment weigerde we gewoon om op de foto te gaan. We waren inmiddels verbrand en uitgedroogd! We gingen weer naar beneden en iedereen probeerde wat te verkopen. We hebben een fles cola in 1 slok opgedronken. Eenmaal aankomen bij de auto gingen we naar een vulkaan. Onderweg reden we een scooter aan.. We schrokken ons een hoedje!! En onze chauffeur stapte niet eens uit om te kijken hoe het met hem ging of om te kijken of zijn auto schade had. Hij deed er heel nuchter over! Maar goed ik en Anne sliepen weer verder totdat we harde knallen hoorde!! We dachten dit is het einde! Een kettingbotsing dacht ik… Ik keek naar achter en zag allemaal onderdelen van de auto vliegen. Toen we eenmaal stil stonden, stond de auto scheef! Toen wisten we wat het was.. een klapband! De chauffeur wilde met ons erin, oversteken! Dat dachten we dus niet.. We hebben een aantal keer herhaald dat we eruit wilden. Uiteindelijk liet hij ons er maar uit. Daar stonden we dan langs de kant. Begon het ook nog is te regenen! Na een tijdje deed iemand de deur open en mochten we binnen zitten. Er kwam na een half uur een nieuwe auto en we konden weer verder richting de vulkaan. Daar gingen we met een jeep tour naar dorpjes dat door een uitbarsting in 2010 is verlaten. We hebben spulletjes gezien van de mensen dat onder de as zat en onder de stenen voelden het nog heel warm aan van de lava van 4 jaar terug. Het was wel een grote temperatuur verschil we gingen van 40 graden naar 8 graden in onze korte broekjes en topjes hahah!! Na de jeeptour waar we enorm hebben gelachen omdat we met 4 meiden achter in zaten en enorme bochten en heuvels zijn afgegaan. Hierna gingen we bevroren en bekaf naar onze hostel. Zondag gingen we naar een strand 1,5 uur van het hostel vandaan. De strand zag er verschrikkelijk uit maar de zon was vel. De anderen waren een kreeft geworden ik had alleen mijn schouders verbrand. Ook op het strand wilden weer iedereen met ons op de foto.
Maandag gingen we met Aris naar een school voor verpleegkundigen. Het was nationale vrouwendag. Daarom hadden alle meisjes traditionele kleding aan en moesten alle mannen koken voor de vrouwen. Uiteraard hebben we ook hier fotosessies gehad. We mogen hier nog een keer komen om een les te volgen en om te zien hoe de diploma uitreiking hier gaat.
Dinsdag ging ik voor het eerst stage lopen op de intensive care. Het is een afdeling met 6 bedden en nog 1 in de isolatiekamer. In de ochtend gaan alle verpleegkundigen en de verantwoordelijke artsen langs alle patiënten om de problemen met elkaar te bespreken. De hoofd arts van de intensieve care spreekt goed Engels en we hebben hem al veel kunnen vragen over het ziekenhuis. Hij is wel erg veel bezig met hoe het in Nederland gaat en dat we daar rijk zijn en hier zijn de mensen dan arm. De ziekenhuizen hebben 3 klassen. Klasse A Ziekenhuizen kunnen alle complexe ziektes behandelen. Klasse C juist weer niet. Het Panti Wilasa Citarum ziekenhuis is een C klasse ziekenhuis. De A klasse ziekenhuizen zijn altijd heel erg druk. Ik wil dus zeker nog wel een keer een A klasse ziekenhuis zien. In een A klasse ziekenhuis kunnen ze bijvoorbeeld echo’s maken, dotteren of een bypass plaatsen. In een C klasse ziekenhuis behandelen ze een patiënt met hartklachten alleen met bloedverdunners. In acute situaties zal de patiënt het daarom niet redden.
Maandag is er iemand op de afdeling overleden. De patiënt was al een tijdje hersendood. Dit moet door 3 artsen vastgesteld worden. Nadat de stekkers uitgetrokken waren mocht ik de patiënt samen met Jannik en nog een begeleider wassen. Tijdens het wassen maakten de verpleegkundige grapjes. Na ongeveer 2 uur brachten we hem naar het mortuarium. De patiënt werd op een wasbak gelegd waar het ook helemaal niet koel was. Wel heel apart allemaal.
Dinsdag was het erg rustige op de afdeling. Totdat er een patiënt al haar kabels eruit trok. Iedereen incl. wij waren bezig met onze telefoontjes. Totdat de piepjes veranderde hoorde we 1 verpleegkundige zeggen oh my god! En ze rende allemaal naar de patiënt toe. Tijdens het aansluiten van de apparatuur knapte er zak met water. Het water ging alle kanten op! Fijn dat kon er ook nog bij. Uiteindelijk wel allemaal opgelost. Maar dat was wel even omschakelen van niks doen naar actie haha.
Woensdag kwam er een nieuw patiënt op de afdeling met de syndroom van Steven Johnsen. De patiënt had en hoge suiker gehalte en vlekken over de hele lichaam. Dit zag er erg pijnlijk uit. Het is een zeldzame ziekte dus we hebben geluk dat we het hebben gezien.
De afdeling is verder heeel erg rustig dus we hebben geregeld dat we volgende week op de SEH stage mogen lopen. Toch wel fijn als we met iemand kunnen communiceren.
Donderdag avond ging ik met Anne naar de pizzahut en daarna gingen we naar een huis met duizend deuren. We hebben al veel verhalen gehoord over het huis. Zoals geesten die er erg actief zijn. We gingen er in de avond naar toe. Het was op een gegeven moment zo eng dat we ons aansloten bij een gids die ons door het huis begeleiden. Hij bracht ons naar de zolder en vroeg ons heel serieus of we 1 van de geesten wilden ontmoeten. Dit moest dan wel 1 op 1. Ik antwoorde gelijk met “nee” en wilde eigenlijk naar beneden want op de fototoestel zagen we allemaal rare dingen. Uiteindelijk waren we klaar en wilden we naar huis. We kwamen nog een Hollandse bakkerij tegen waar we even 5 minuten voor sluitingstijd naar binnen gingen. Eenmaal binnen konden we weer niet naar buiten. Het personeel wilde met ons op de foto. Zelfs de beveiliger gaf een paar keer aan dat het sluitingstijd was hahaha. Hier kan ook echt alles!
Toen we in de taxi zaten onderweg naar huis zagen we een enge vrouw ons kant oplopen. We hebben heel hard in de taxi geschreeuwd. We moesten nog steeds aan de geesten denken natuurlijk hahaha. De taxichauffeur kwam ook niet meer bij van het lachen.. Toen we net wegreden keek ik nog achterom en de vrouw deed allemaal rare gebaren naar mij. Heeel vreemd. Maar we moesten er nog wel heel hard om lachen!
Vrijdag ging ik in de middag met Anne naar de grootste moskee van Zuid-Oost Azië. We hadden netjes hoofddoeken omgedaan en de mensen daar stonden verbaasd te kijken dat er ook moslims waren in Nederland haha.
Nou het heeft weer een tijdje geduurd maar probeer voortaan wel eerder een verhaaltje te plaatsen want dit is wel mega lang verhaal haha.. Sorryy!
Ik wens jullie nog een fijne Koningsdag
PS: Ik stel me voortaan voor als Lorde.. De mensen zijn hier erg fan van haar en iedereen denkt dat ik dat ben haha.. Dus ik doe natuurlijk leuk mee.. Door zoveel foto's krijg ik wel last van mijn kaken van het lachen.
-
19 Mei 2014 - 11:11
Mustafa Deveci:
"Hij bracht ons naar de zolder en vroeg ons heel serieus of we 1 van de geesten wilden ontmoeten. Dit moest dan wel 1 op 1. Ik antwoorde gelijk met “nee” en wilde eigenlijk naar beneden want op de fototoestel zagen we allemaal rare dingen."
Hahahahhahahahahahah echt grappig Nuray!! -
19 Mei 2014 - 11:11
Mujgan Teyze:
Zo meid wat een verhaal zeg. In ieder geval maken jullie daar van alles mee:-). Vervelen zit er niet bij. Heel veel plezier toegewenst. Groetjes aan Jannik en de meiden. (Y)(Y)