Eerste week in Indonesië

Hallo allemaal,

Na heel wat gedoe met mijn koffer moest ik toch echt vertrekken naar schiphol. Aangekomen op schiphol even wat gedronken met de familie en toen moesten we afscheid nemen. Daar begon het dan!!

Dit is dan eindelijk mijn eerste reisverslag vanuit Semarang. Ik heb heel veel meegemaakt dus veel plezier met lezen.

Vrijdag 04 april 2014
Na een hele lange vliegreis kwamen we eindelijk aan in Jakarta. We werden opgewacht door iemand van het Amaris hotel waar ik, Eline en Anne die nacht zouden verblijven. Er was voor die nacht in ieder geval geen vlucht naar Semarang. Na een korte slaap van 3 uur moest ik alweer op om alleen de vliegtuig te pakken naar Semarang. Eindelijk aangekomen in Semarang heb ik voor 50.000rp een taxi genomen naar het panti wilasa citarum ziekenhuis. Toen ik eraan kwam met een grote koffer keek echt iedereen me aan. Bayu kwam me beneden in het ziekenhuis ophalen. Hij liet me even de SEH zien en vervolgens zijn we naar ons huisje gegaan waar we de komende maanden gaan verblijven. Ik mocht kiezen in welke kamer ik wilde gaan slapen. Ik heb voor de middelste kamer, beneden gekozen. Ik moet 2.500.000rp (160euro) per maand betalen. Wel heel duur voor Indonesië maar vooruit. Daar stond ik dan in mijn eentje. Ik ben even naar de supermarkt naast ons huisje gegaan en heb een ijsje gekocht. Eline en Anne waren de volgende die kwamen. Ik heb ze even rondgeleid en daarna heb ik mijn koffer uitgepakt. Als laatst kwamen Danique, Jannik en Boukje. In de avond zagen we het licht een beetje knipperen de elektrische tijd kast gaf steeds schokjes. Op een gegeven moment knipperde het licht zo erg dat we buiten, in de tuin zijn gaan staan. De elektrische tijd kast gaf harde knallen! We waren ontzettend bang en er was niemand die we konden roepen. Ik ben naar de fitness centrum gerend. Ik moest maar met handen en voeten uitleggen wat er allemaal gebeurde want ze kunnen hier in Indonesië geen Engels. Nadat ze het snapte rende ze met me mee. Bij aankomst waren er drie mannen met het kastje bezig en echt na 2 seconde zagen we het ontploffen!! Harde knal en de airco boven kwam even in vuur te staan. Je raad het al de elektrische tijd was voor een lange tijd uitgeschakeld. We gingen maar naar de shopping mall lopen. We dachten dat het dichtbij was maar dat was het dus niet. Het laatste stukje hebben we maar een taxi gepakt. We kwamen aan in een grote shopping mall waar we bij een pizza hut gingen eten. We kregen de rekening en hebben netjes apart allemaal betaald. Ik en Anne moesten nog geld terug krijgen. We kregen in totaal 20.000rp terug, terwijl we ongeveer 150.000rp pp terug moesten krijgen. We hebben aangegeven dat dat niet klopt en hij ging met het geld terug. We bleven maar wachten maar er kwam maar niks dus liepen we naar de kassa. De man was helemaal “verbaasd” en stond met trillende hadden de bonnetjes te zoeken. Uiteindelijk zei hij ok I will give you the money. Als eerst kreeg ik 150.000rp en Anne kreeg 40.000rp. Wij weer boos een gesprek voeren. Uiteindelijk kwam het wel goed maar we waren natuurlijk wel boos. We liepen weer verder en kwamen langs een speelzaal waar je dan allemaal spellen kunt spelen. Ik zei tegen Anne. Anne ga jij is even voor het raam staan, zien ze in 1x een blonde dame. Ze wilde dat gaan doen waardoor ze bijna door het raam heen viel hahahah wat hebben we daar vet hard gelachen. Eenmaal thuis gekomen was de elektrische tijd nog steeds gemaakt, ze waren er wel mee bezig. We zijn nog even in het donker in de woonkamer gaan zitten en vervolgens gingen we naar onze kamers. Nadat we onze klamboes hadden opgehangen gingen we slapen. De klamboes ophangen was ook nog en klus. We hebben Jannik zelf moeten roepen zodat hij een gat in de plafond kon maken. Dit is uiteindelijk toch niet gelukt dus hebben we het met een beetje creativiteit opgehangen (zie foto’s)
Zaterdag 5 april 2014:
Na het ontbijt vroeg ik of iemand van het personeel mij kon helpen met de klamboe. Dit heeft ook wel een uur geduurd maar hij hangt er nu in ieder geval netjes. We wilde eigenlijk gaan zwemmen maar het was al best laat geworden. We zijn maar naar de shopping mall gegaan en hebben een sim kaart voor de telefoon gekocht. Nadat we uitgeshopt waren namen we maar een taxi. Dit was tot onze verbazing snel gefixt. We stapte in en we vertelde waar we heen moesten. Toen hij aan het rijden was zagen we dat de meter niet aan stond. We hebben een paar keer gevraagd maar hij negeerde ons. We zeiden dat hij moest stoppen. Nadat hij was gestopt gingen we eruit en wilde we een andere taxi nemen. Hij kwam er woedend uit omdat hij geld wilde. We gaven hem 5000rp. Dat is echt meer dan genoeg voor een taxi waar je niet eens 100 meter mee vooruit bent gegaan. Maar meneer stond helemaal in het Indonesisch te schreeuwen en gooide het geld op de grond. We wisten even echt niet meer wat we moesten doen. Dit was ook omdat we elkaar niet begrepen. Er kwam iemand ons helpen en hij zei dat hij 10.000 wilde. We gaven hem 10.000 en Eline pakte de 5000rp rustig uit zijn handen. Hij ging tekeer. Hij sloeg op de handen van Eline. Uiteindelijk hebben we de 5000rp ook maar gegeven maar het was wel even shocking. Leer moment voor de volgende keer. Eerst teller aan en dan instappen!!
Zondag 6 april 2014
Vandaag wilden ik, Anne en Jannik gaan zwemmen. We hadden op booking.com een hotel gevonden met een zwembad en we besloten om er naar toe te gaan. Toen we daar aan kwamen kregen we van de receptioniste te horen dat als je niet in het hotel zou verblijven je ook geen gebruik kunt maken van de zwembad. We zijn maar naar een andere hotel gegaan waar dit wel kon. Dit hotel stond midden in de stad met 2 shopping malls ernaast. We hebben even gezont en foto’s gemaakt met mijn onderwater camera. Het was grappig want er was een groep die hele tijd ‘stiekem’ foto’s van ons aan het maken was. We gingen na het zwemmen buiten nasi goreng eten voor 50 cent haha. Altijd mooi meegenomen en het was lekker ook nog. Het is wel jammer dat ze nergens koud drinken verkopen. Ook niet in supermarkten! Maar goed vervolgens gingen we naar huis. Ik was echt zo moe dat ik drie uurtjes heb geslapen. De rest was ondertussen naar de shopping mall gegaan om een klamboe te kopen. Wij hebben een 1-2 persoons klamboe maar hij is toch nog te klein voor een 2 persoonsbed. In de avond hebben we nog even met ze alle in de woonkamer gezeten en zijn vervolgens gaan vroeg gaan slapen omdat we morgen 6 uur moeten opstaan voor stage.
Maandag 7 april 2014
We hadden afgesproken met Bayu om 7 uur in het ziekenhuis te zijn. Bayu stond ons buiten voor het ziekenhuis op te wachten. We gingen naar de zaal waar iedere morgen wordt gebeden op een christelijke manier. Het is namelijk ook de enigste christelijke ziekenhuis in Semarang. Semarang bestaat met name uit islamieten. Nadat alles klaar was mochten wij ons 1 voor 1 voorstellen. Toen we opstonden en de medewerkers Jannik zagen zei iedereen gelijk WOOOOWW.. Jannik stelde zich voor en zei; Ik ben Jannik en ja ik ben lang dat weet ik. We hebben de hele dag gelachen omdat hij de hele dag opmerkingen over zijn lengte kreeg tijdens de rondleiding in het ziekenhuis. Tevens ook buiten hoor hahah. Na de rondleiding zijn we in een kamertje gaan zitten en hebben we met Bayu (stagebegeleider) en Aris (medische instructeur) overlegd hoe vaak en waar we willen stage lopen. We moeten van maandag tot en met donderdag stage lopen van 7 tot 2 uur. Er is ook een dienst van 2 tot 9 uur. Maar wij vinden van 7 tot 2 uur wel fijn. We hebben aangegeven welke afdelingen we willen stage lopen. We hebben ook aangegeven dat we mee willen doen met projecten. Ze gaven aan dat we ook bij mensen thuis langs konden gaan. Er zijn ook projecten waarbij je dan prostituees gaat helpen en eventueel behandelen voor SOA’s. Tot onze verbazing mochten we na het gesprek naar huis. Weer lekker geslapen aangezien we de nacht slecht hadden geslapen en we vroeg op moesten. In de avond hebben we weer in de woonkamer gezeten. Nadat iedereen weg was bleven ik en Anne nog heel even zitten. Toen we besloten om ook maar naar bed te gaan hoorden we heel hard ratten lopen op het dak. We dachten echt dat we door de ratten werden aangevallen.. We gilde heel hard en ik deed de deur open. Ik sloeg de deur tegen Anne en Anne gooide ranja over me heen… We zijn maar uit de woonkamer gevlucht en we hebben iemand geroepen die maar even met Anne mee wilde kijken want ik durfde echt niet nog één keer te gaan. We hebben hier achteraf nog wel heel erg hard om moeten lachen.
Dinsdag 8 april 2014
Vandaag is het dan zover. De eerste stage dag zou vandaag echt gaan beginnen. We kregen van Aris en Bayu de rooster voor de komende weken. Ik, Jannik en Danique gaan de eerste 2 weken stage lopen op de SEH. We kwamen aan op de SEH en nadat we ons hadden voorgesteld gingen we al snel met z’n alle op de foto. Iedereen wilde met Jannik op de foto omdat hij zo lang is. Na de foto sessie kwamen er wat patiënten maar het was wel erg rustig. Ik heb voor het eerst iemand geïntubeerd zien worden. Ik vond het er wel raar uitzien want de keel kwam helemaal omhoog. Er kwam ook een vrouw binnen die 9 maanden zwanger is en waarvan de vliezen waren gebroken. Danique wilde vragen of ze al weeën had maar wist hier de engelse woord niet voor. Dus door pers geluiden te maken vroeg ze aan de dokters en de verpleegkundige of ze dat had. We hebben er met z’n alle echt heel erg hard om moeten lachen.
We hebben ook patiënten gezien die niet genoeg geld hadden en niet geholpen werden. We hebben gevraagd hoe dat dan zit. Het blijkt dus dat de patiënten behandeld worden als ze BPTS verzekerd zijn. Dit is een verzekering voor inwoners van Semarang. De inwoners van buitenaf mogen dus naar hun eigen stadje! De regering wilt dat vanaf 2015 iedereen verzekerd is. Gaat de goeie kant op dus!
Woensdag 9 april 2014`
Vandaag hadden we een vrije dag omdat er vandaag verkiezingen zijn. Ik en Anne wilde vandaag hard werken aan Unit 1 voor school. De rest wilde naar de moskee in Semarang. We wilden voordat we aan schoolwerk begonnen even tickets boeken voor de rondreis. Internet viel steeds uit en er liep van alles mis. Uiteindelijk hebben we alles geboekt maar zijn we niet meer eraan toe gekomen om aan het verslag te werken. We hebben daarna bij de turki naast ons huisje wat gekocht om te eten. De anderen hadden met saus en konden het haast niet eten omdat het heeeel pittig was. Ik had geen saus en ik vond het lekker. Na het eten is iedereen naar de kamer gegaan en ik heb nog even en filmpje gekeken.
Donderdag 10 april 2014
Vandaag weer een stage dag. Vandaag was het wat drukker dan dinsdag. De eerste patient was een baby van 9 maanden met stuipen. De moeder stond ernaast te springen en te schreeuwen. Ze hebben er erg veel aan moeten doen om hem eruit te krijgen. Na een tijdje werd hij over geplaats naar de intensieve care. We hebben ook een jongentje van 8 jaar gezien die in shock was. Hij had koorts, lage trombo’s en koude handen en voeten. De bloeddruk en pols waren allebei hoog. Hij was ook een beetje verward. We hebben niet gezien hoe het met hem is afgelopen want we konden al naar huis. Zo waren er nog wel meer casussen… Thuis aangekomen heb ik even geslapen. Vervolgens hebben we een abonnement afgesloten bij een fitnesscentrum dat naast ons huisje is, ideaal! We deden maar gelijk mee met een zumbales. Wat hebben wij ons kapot gezweet. Het was er echt snik heet! Aan de ene kant natuurlijk goed haha. Na de zumbales zijn ik, Danique, Eline en Anne naar de shoppingmall Paragon gegaan. We waren al best laat dus gingen we gelijk maar wat eten. Toen we gingen afrekenen wilden we naar de supermarkt. Het personeel van de restaurant zei dat het zou gaan sluiten. Wij dus als een gek naar de supermarkt beneden rennen. Eenmaal aangekomen hadden we nog 5 minuten voor sluitingstijd. Al het personeel was naar ons aan het kijken en lachen. Het leek net of we 1 minuut gratis konden shoppen hahah! Het is in de shopping mall goedkoper en je hebt meer keus. We hadden het ook wel nodig omdat we morgen de hele dag aan school gaan werken. Hele lading boodschappen gedaan in 5 minuten pakten we de taxi. Ik gaf aan de taxi chauffeur door waar we naar toe moesten. Naaaaa hij ree echt als een gek!!! 100km p/u op een weg waar je maar 30 mocht rijden. We kwamen gewoon niet meer bij van het lachen. Wat een avond!! 
Vrijdag zijn ik anne en Boukje naar blue lotus coffee gegaan om aan het verslag te werken. Met een voldaan gevoel kwamen we thuis maar er moet nog heel veel gebeuren! Maar vroeg slapen zodat ik morgen weer verder kan.
Zaterdag zijn ik en Anne thuis gebleven om weer aan het verslag te werken. De rest is naar de shopping mall gegaan omdat ze hadden afgesproken met een Amerikaan die we eerder deze week hadden ontmoet. Ben benieuwd naar de verhalen… Ik en Anne hebben het gehad hier in de kantine!! Maarja hoe eerder we het af hebben hoe beter
Ps:
* De foto’s van de afgelopen week komen vandaag of morgen op facebook
* De Indonesiërs vinden het geweldig om op scooters te rijden. Het lijkt wel een scooter parade iedere dag
* Ik wordt gek van de ratten die we iedere dag horen of dood zien op straat
* We weten steeds niet wat het eten inhoud en ik heb al dagen achter elkaar soep besteld...
* Bijna niemand spreekt hier engels. Gelukkig wel de dokters in het ziekenhuis.
* We zijn druk met weekendjes weg plannen. Volgende week gaan we waarschijnlijk naar yogjakarta!

Ik heb het hier naar mijn zin alleen wel frustrerend dat je bijna niet kunt communiceren met de mensen. Maar daar wen ik vanzelf wel aan.. Beetje Indonesisch leren is ook niet verkeerd he hahah..