Nog steeds naar m'n zin hier in de Filipijnen!

Maandag 6 september 2010:
Om 7 uur moest ik weer is beginnen met stage op de ER. Ik was natuurlijk nog steeds moe van gister maar gelukkig kwam de eerst patiënt al op half 8 met allemaal schaafwonden en met 1 snijwond vlakbij z’n oog. Heb de wond schoongemaakt en geassisteerd om de hechtingen te plaatsen.
Daarna hadden we een tijdje niks te doen dus bedachten Julie en ik om elkaar even te controleren. Zoals de bloeddruk, hartslag, longen, temperatuur op te meten en mama maak je maar geen zorgen ik ben volgens Julie helemaal gezond!
Om 11 uur gingen we met mam Helen naar de health care centre voor een oriëntatie. Dat is een soort consultatie bureau.. Daar werd ons gezegd dat we woensdag ochtend weer konden komen omdat het dan erg druk is..
Nadat we weer terug waren in het ziekenhuis zijn we uit verveling weer aan de praat geraakt met nieuwe Filipijnse studenten.
Later kwam er nog een patiënt binnen met een enorme botbreuk in zijn arm en onderbeen er zou eigenlijk een pin geplaatst moeten worden maar omdat hij daar het geld niet voor had werd hij gegipst. Ja dat gaat dus wel heel erg anders dan in Nederland.
Ik baal er wel steeds van dat als het 3 uur is en het net tijd is voor mij om naar huis te gaan, er net heftige dingen bij de eerste hulp komen.
Om 4 uur gingen we naar de weeshuis, dat is 5 minuten lopen vanaf ons huisje.. De kinderen kwamen net van school af en ze zetten gelijk ons hand op hun voorhoofd ( dat is uit respect ). Ze hadden ook een dansje voor ons gedanst en een liedje voor ons gezongen. Ik vond ze op de een of andere manier zo zielig al met de gedachte dat hun niet 12 weken hun ouders moeten missen maar hun hele leven! Kreeg daardoor ook wel echt tranen in mijn ogen.
Daarna zijn we weer naar de supermarkt geweest. Om 12 uur en om 6 uur is het bij hun een traditie om alles stil te leggen en te gaan bidden en daarna te gaan dansen. Het blijft leuk om te zien voor ons..

Dinsdag 7 september 2010:
Vandaag zouden ik en Julie dan weer op de afdeling eerste hulp staan. Het was weer erg rustig dus zaten ik en Julie maar steeds in onze stage map de bladeren.. Toen kwam Cherry naar ons om te vragen of we de 3 andere meiden van hun huisje konden ophalen want hun zouden naar de home for the elderly gaan. Het was zo rustig op de eerste hulp afdeling dat we aan mam Helen vroegen of wij ook mee mochten met hun.. Toen we in de trycicle zaten hoorde we van de andere 3 meiden dat we helemaal niet naar de home for the elderly gingen maar naar de rijstvelden naar een kleine school.. Dus ik maar gelijk mam Helen smsen dat we helemaal niet naar de home for the elderly gingen en dat het een vergissing was. zij vond het helemaal niet erg en moest er wel erg om lachen..
We kwamen aan in een heel arme dorpje waar een klein gebouw stond en dat was dan de school. De kinderen hadden nog nooit Nederlanders gezien dus ze waren heel erg verlegen.. Het was ook erg mooi om te zien hoe het daar ging want de moeders moesten er de hele tijd bij blijven zitten om de juf te helpen met ’t eten.
Daarna belde dr. Tan me op om door te geven dat er een kleine operatie zou zijn. Dus wij kwamen daar aan was het een vrouw met een necrotische (zwarte) wond. Haar voet was ook bijna helemaal aan het afsterven.. Wat wij eigenlijk moesten doen was het zwarte gedeelte er af pulleken maar je kon de been niet aanraken want ze had zo veel pijn, wat dat dus ook betekend is dat je haar niet kon injecteren om het te verdoven.. Ze had zoveel pijn dat dr. Tan voorstelde om haar onder algehele narcose te opereren.. Daar had ze dan geen geld voor dus moest ze maar pijn leiden.. Vond het wel erg zielig om haar hele tijd te behandelen want ze zat de hele tijd te schreeuwen, huilen en te trillen.
Helaas had Chelsey in de middag een allergische reactie gekregen dus moesten we maar weer naar het ziekenhuis.. het bleek ook nog is dat ze een hele hoge bloeddruk had.. Ze gaven haar een vaccinatie en een pilletje ze knapte daarna wel goed op..

Woensdag 8 september 2010:
We moesten vandaag naar de health care centre gaan. We kwamen daar aan en de eigenaar begon ons informatie te geven over de vaccinaties die ze de baby’tjes gaven.. We mochten die dag alleen maar observeren. John die werkt daar al 2 weken en heeft al veel ervaring in het ziekenhuis opgedaan en hij mocht nog steeds niks doen dus ik ben benieuwd of wij nog een keer wat mogen doen aangezien we er hier niet zo lang zijn.
Na de lunch mochten ik en Julie van mam Helen naar huis en hebben we het huisje maar schoongemaakt.. De andere 4 meiden mochten ook wat eerder weg dus het werd weer erg snel een rotzooi in het huisje:P
In de avond gingen we in de stad uit eten.. Na het eten kreeg chelsey weer een allergische reactie dus ik had dr. Tan maar gebeld.. Hij was erg bezorgd en zij dat we gelijk naar apo view hotel moesten gaan. Dus wij kwamen daar aan, werden de eerste controles door hem gedaan. Hij gaf haar een pilletje en hij wou haar nog observeren dus hij nam ons mee naar the blue room.. (soort bar in ’t hotel).. Later gingen we naar een apotheek om andere tabletten te halen.

Donderdag 9 september 2010:
Vandaag zouden we langs verschillende instellingen gaan voor een oriëntatie:
Als eerste gingen we naar de gehandicaptenhuis: Het was erg schokkend hoe het eruit zag daar zoals bedden zonder matras en een erg donker en somber omgeving . Ook de namen en leeftijd hebben ze daar maar zomaar verzonnen omdat ze het niet wisten. Ze hadden hele vieze kleren aan, sommige hadden niet eens een broek aan..
Verslavingskliniek: Dit was een erg groot gebouw wat streng beveiligd werd. Het leek er erg goed georganiseerd. Maar het leek er net een legerkamp. Ze waren zo streng met bedden opmaken en de kleding opvouwen dat wij meiden er veel van kunnen leren hahah
Rotary club of Davao: Dat was een gebouw waar alle zaken mensen naar toe gaan en daarbij ook nog een paar speciale gasten meenemen.. Dus dr. Robillo nam ons mee als gasten.. Het bleek dat we ons daar moesten voorstellen zoals onze naam, leeftijd, wat we hier kwamen doen en wat onze doel was. Nadat we ons hadden voorgesteld werden ons nog een paar lastige vragen gesteld zoals hoe worden misbruikte meisjes in Nederland geholpen etc etc..
Misbruikte meisjes: Dit heeft m’n hart het meest geraakt. Want wat waren ze jong zeg.. De jongste daar was 3 jaar.. Ja jullie lezen het goed, geen type fout dus.. Ze hadden een dansje en liedje voor ons voorbereid.. Na wat gekletst te hebben in groepjes kwamen de meiden achter dat ik buikdansen erg leuk vind.. en uiteindelijk hadden ze me overgehaald om hun een stukje te leren buikdansen.. Toen we gingen kregen we nog een dikke knuffel van ze.. Maar het is gewoon niet te omschrijven hoe het daar was je moet het eigenlijk gewoon echt een keer gezien hebben..
We kwamen 4 uur thuis en we moesten nog een dansje instuderen voor glenns verjaardag/suprise party. Het zou een groot feest worden met een travestieten wedstrijd.. hahah dat doen ze hier heel vaak.. We hadden een dansje ingestudeerd van de Spice girls en we zouden dan om glenn (de jarige) heen gaan dansen, want hij is toch homo dachten we. We werden opgehaald vanuit ons huisje. We kwamen daar aan en toen werden we aan zijn familie voorgesteld ook aan z’n vriendin!! Dat betekende dus dat hij geen homo was hahahahhah daar ging onze dansje weer !! Na veel overleg hadden we besloten dat we hem maar toch zouden gaan roepen en met hem een stukje zouden dansen. Het dansje ging uiteindelijk veel en veel beter dan de vorige keer haha we worden er steeds beter in:P.. Het was een hele gezellige avond en wij ‘Nederlanders’ mochten de award ook nog is uitreiken.

Vrijdag 10 september 2010:
Vandaag zouden we dan uitslapen en daarna zouden we naar de SM gaan. Maar hier kan je niet echt uitslapen of er word een auto voor je deur gemaakt of dodo komt langs om nieuwe matrassen aan ons af te geven..
Dus gingen we maar naar de SM in de vroege ochtend want we wilde lekker gaan shoppen.. Tot op een gegeven moment John en kirk belde om door te geven dat hun ook naar de SM zouden komen.. Daar ging onze shopping dag we werden er een beetje geïrriteerd aan en we besloten maar naar huis te gaan. Thuis hebben we nog even halli galli gespeeld met de beveiliger..

Zaterdag 11 september 2010:
We moesten om 9 uur bij de SM zijn (dat is een uur rijden vanuit Calinan) want daar zouden we opgehaald worden door dr. Robillo hij zou ons naar een plaats brengen waar we bloed konden doneren. Ik was zowiezo niet van plan om bloed te doneren want ik heb bloedarmoede.. Uiteindelijk hadden de andere meiden de formulier ingevuld maar toen bleek in een keer dat ze geen bloed af mochten geven omdat ze nog niet 4 weken in de Filipijnen waren.. Daar ging onze slaapje weer.. hihi.. Ik voelde me die dag ook helemaal niet lekker en besloot met Julie en Chelsey ook naar huis te gaan de andere drie meiden gingen nog naar de SM om wat spulletjes te kopen..
In de middag besloten ik Chelsey Liza en Lizet naar de supermarkt te gaan en ook even een kijkje te nemen op de markt (dat is tegen over de supermarkt ). Toen we op de markt aankwamen zagen we allemaal doden vissen varkens enz.. Tot we op een plaats kwamen waar allemaal levende varkens en kippen stonden.. Ze vroegen of we wilden zien hoe ze de varken gingen slachten dus ik en Liza wilden dat wel even zien.. Ohh wat was het veel bloed zeg en wat een gekrijs.. Ik heb het gefilmd maar ik bespaar jullie het verschrikkelijke filmpje haha..

Zondag 12 september 2010:
Vandaag zouden we weer naar de strand gaan we hebben daar ook even gegeten. Ik had alleen erg veel last van een infectie op mijn knie die ik heb opgelopen tijdens het duiken.. ik denk dat ik door een koraal gestoken ben.. Maar het begon aardig te infecteren dus vond dat het maar de tijd was om aan de bel te trekken.. Heb van dr. Tan te horen gekregen dat het Staphylococcus aureus is. Heb er nu ook een zalfje voor gekregen en hoop dat het maar weer snel geneest want het jeukt enorm!